(daty i miejsca urodzenia oraz śmierci nieznane) Reżyser, producent filmowy i kierownik produkcji. Z zawodu technik filmowy. Przez kilka lat studiował w zagranicznej szkole filmowej i praktykował w wytwórniach filmowych „UFA”, „Therra-Film” i „Phobus-Film” w Berlinie (wg informacji jakich sam udzielił).
Założył w 1929 roku jedyną toruńską wytwórnię filmową, której pełna nazwa brzmiała: „Pierwsza Pomorska Wytwórnia Filmowa Marwin-Film”. Studia Marwin-Filmu, które miały być jednymi z najlepiej wyposażonych w kraju, ulokowano w tzw. Parku Victorii, przy dzisiejszym zbiegu ulic Legionów i Grudziądzkiej (warto dodać, że w tym samym miejscu od 1987 odbywały się pokazy obwoźnych kinematografów, a w 1907 działało pierwsze stałe kino w Toruniu).
„Dzień Pomorski” ze stycznia 1930 donosił: „Atelier wytwórni „Marwin-Film” mieści się w Parku Wiktoria przy ul. Grudziądzkiej 1-3, pod względem rozmiarów należy do największych w Polsce”.
Wytwórnia wyprodukowała tylko jeden film, komedię obyczajową „Panienka z chmur” wyreżyserowaną przez Marwińskiego (początek zdjęć 1929, premiera 1931). Zdjęcia kręcono w Toruniu, Chełmży oraz Pluskowęsach.
W 1930 wytwórnia rozpoczęła przygotowania do realizacji kolejnego filmu „Droga grzechu”. Miał on opowiadać o walce z handlarzami żywym towarem. Plany były niezwykle szerokie, akcję filmu ulokowano bowiem w Warszawie, Gdyni, Gdańsku, Sopocie oraz w Berlinie, Paryżu i Buenos-Aires. Do realizacji filmu nie doszło, bo krótko po rozpoczęciu tego przedsięwzięcia wytwórnia upadła z powodu zaciągniętych długów.
Marwiński jeszcze przez szereg lat pracował w przemyśle filmowym robiąc krótkie metraże. Odnalezione dane wskazują na to, że pracował jeszcze przy dwóch filmach fabularnych. Pierwszy to „Przeor Kordecki – Obrońca Częstochowy” z 1934 roku, w którym pełnił rolę asystenta reżysera Edwarda Puchalskiego oraz „Fredek uszczęśliwia świat” w reżyserii Zbigniewa Ziembińskiego z 1936, przy którym był kierownikiem zdjęć.
Dalsze losy Marwińskiego nie są znane. Z dużym prawdopodobieństwem można jednak utożsamiać go z żołnierzem Armii Krajowej – Bernardem Marwińskim ps. „Marwiński”, który pracował w 1943 roku dla Referatu Fotograficznego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK jako fotograf uwieczniający walkę polskiego podziemia. Potwierdzałby to fakt, że do Referatu przyjmowano głównie wyszkolonych fotoreporterów, byłych filmowców i operatorów filmowych, a takim był niewątpliwie toruński filmowiec.